Բեպանտեն Պլյուս
Բեպանտեն Պլյուս
Բեպանտեն Պլյուսը ունիվերսալ միջոց է ամբողջ ընտանիքի համար՝ փոքր վերքերի և մաշկի այլ վնասվածքների բուժման համար:
Տեղեկություններր
Մենք հաճախ վնասում ենք մեր մաշկին` չմտածված ստանալով քերծվածքներ և այրվածքներ, և մտածված անելով պիլինգներ և դաջվածքներ: Իմացե´ք մաշկի վնասումների տարբեր տեսակների մասին և այն մասին` ինչպես ճիշտ մշակել դրանք
Հատկությունները
Բեպանտեն Պլյուսի կոմբինացված կազմը ապահովում է եռակի ազդեցություն վերքերի, կտրվածքների, այրվածքների և քերծվածքների դեմ պայքարում
- Պաշտպանում է վարակից:
- Նպաստում է բուժմանը:
- Հանգստացնում է ցավը
Հիմնական բաղադրիչները
Բեպանտեն Պլյուսի եռակի ազդեցությունը պայմանավորված է դրա ակտիվ բաղադրիչներով`
- Պրովիտամին B5-ը խթանում է վնասված մաշկի ռեգեներացիայի` գործելով մաշկի բուժման բոլոր երեք փուլերում: Պրովիտամին B5-ի ակտիվ գործողությունը մաշկի ամբողջականության վերականգնման մեջ նշված է բազմաթիվ կլինիկական հետազոտություններում:1.
- Քլորհեքսիդինը հուսալիորեն ախտահանում է վնասված մաշկը, լավ տանելի է և ունի անվտանգության բարձր պրոֆիլ:2.
Առավելությունները
- Հարմար է երեխաներին կյանքի առաջին իսկ օրվանից:
- Բեպանտեն Պլյուսի նրբաքսուքային կազմը հանգստացնում է ցավը, հաճելիորեն սառեցնում է մաշկը:
- Բեպանտեն Պլյուսի ունի ոչ յուղային և ոչ կպչուն կազմություն և հագուստի վրա հետքեր չի թողնում:
Օգտագործման լայն սպեկտրը այն դարձնում է հիանալի միջոց յուրաքանչյուր տնային դեղատուփի համար`
- Վերքերի, քերծվածքների, այրվածքների մշակում:
- Մաշկի խնամք դաջվածքներից հետո առաջին օրերին:
- Մաշկի խնամք կոսմետիկ պրոցեդուրաներից հետո:
1. Կրկնակի կույր հետազոտության շրջանակներում 15 առողջ կամավորների մոտ, 5% դեքսպանտենոլ կիրառելիս, նկատվել է վերքերի բուժման խթանում, որը հաստատվել է հիստոլոգիկ և ուլտրաձայնային հետազոտության արդյունքներով: Pugliese PT, Farina JC, Chautems Y. Efficacy of dexpantenol in wound healing: double-blind assessment of excised wound tissue by ultrasound and histologic examination [French]. Nouv Dermatol 1995; 14: 130-8.
2. Rosenberg A., Alatary SD., Peterson AF. Safety and efficacy of the antiseptic chlorhexidine gluconate. Surg Gynecol Obstet. 1976 Nov; 143 (5): 789-92